Ανέκαθεν συλλογιζόμουν ότι η προσωπική μας διαδρομή, η ιστορία κ το αποτύπωμα που αφήνουμε στο διάβα της επαγγελματικής ζωής μας διαμορφώνει κ καθορίζει εν ολίγοις κ εν πολλοίς το παρόν κ το μέλλον! Η λαϊκή σοφία το προσδιορίζει ίσως πιο εύστοχα από οποιονδήποτε: «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς», «όταν σπέρνεις ανέμους το πιο πιθανόν είναι θερίσεις θύελλες», το καλό φέρνει καλό κοκ!

Κάπως έτσι νιώθω κάθε Σεπτέμβριο που ανανεώνεται το ραντεβού με παιδιά, γονείς κ συνεργάτες για τη νέα σχολική χρόνια:

εγγραφές, προγραμματισμός, τηλέφωνα, επικοινωνία, δημιουργία τμημάτων, κατάταξη νέων μαθητών, επιλογή συνεργατών, επιλογή ύλης, δημιουργία γκρουπ μαθητών κ ενηλίκων, εξατομικευμένα μαθήματα για παιδιά/εφήβους/ενήλικες κλπ! Ένα matrix πολλαπλών δυναμικών, παραμέτρων κ παραγόντων που ωστόσο όταν τα ξεπερνάς με αποτελεσματικό τρόπο κ φτάνεις περίπου στα μέσα Οκτωβρίου νιώθεις την ικανοποίηση ότι μάλλον κάτι κατάφερες πάλι.

Κάθε Σεπτέμβρης κ μια καινούργια αρχή! Παιδιά που έγιναν έφηβοι, παιδιά που ωρίμασαν, γονείς γνώριμοι από τα παλιά, νέα πρόσωπα κ νέοι γονείς! Άνθρωποι που επιλέγουν, αφενός με βάση την εμπειρία τους κ τη σχέση που έχουν με το χώρο μας και αφετέρου με το τι έχουν ακούσει για εμάς από φίλους κ γνωστούς!
Αυτό που όμως πια με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο κ ευτυχή είναι η διαπίστωση ότι μετά από 30 χρόνια επαγγελματικής εμπλοκής μου στο χώρο, εδώ κ τουλάχιστον μια δεκαετία, το κατώφλι του φροντιστηρίου διαβαίνουν πολλοί/ές από τους παλιούς/ές μου μαθητές/μαθήτριες , φίλοι (από τη γειτονιά μας) κ συμμαθητές μου (από το 34ο δημοτικό σχολείο) φέρνοντάς τα παιδιά τους!! Μεγαλύτερη χαρά δε νιώθω όταν βλέπω το παππού ή τη γιαγιά να έρχεται επαναφέροντας στη μνήμη μου ωραίες στιγμές των 80ς κ των 90ς!!

Αναμνήσεις και συναισθήματα από άλλες εποχές, που όμως αναπαράγονται με πρωταγωνιστές τους μαθητές εκείνης της εποχής που σήμερα έγιναν γονείς, έχοντας τις ίδιες αγωνίες, ανησυχίες και προσδοκίες για τα παιδιά τους! Όλα αλλάζουν κ όλα μένουν ίδια! Και εμείς εκεί να παλεύουμε για το αυτονόητο· δηλαδή να προσθέσουμε εκείνο το λιθαράκι που θα κάνει τα σημερινά παιδιά τους Ευρωπαίους κ διεθνείς πολίτες του κόσμου εκπροσωπώντας τη χώρα μας επάξια!
Όπως έλεγε η συγχωρημένη η γιαγιά μου η Νικόλ: «σε όλες τις εποχές το καλό πάντα θα υπάρχει»! Και εμείς, γονείς, δάσκαλοι & καθηγητές αυτό οφείλουμε να επιδιώκουμε για τα παιδιά μας: «το καλύτερο»!!

Αυτό θα μας ενώνει εσαεί και θα μας κάνει συνεπιβάτες σε ένα ταξίδι εκπαιδευτικό που οφείλει να αφήνει ένα θετικό στίγμα, μια θετική εμπειρία για το παρόν και το μέλλον των παιδιών!

Αισθάνομαι ανείπωτη χαρά αλλά και μια δόση νοσταλγίας όταν συναντώ παλιούς μου μαθητές που αναφέρονται σε εκείνες τις εποχές του παρελθόντος ως μια εμπειρία που άφησε το στίγμα της διαμορφώνοντας μια ανάμνηση άξια λόγου!
Υπόσχομαι και εφέτος ότι προσωπικά αλλά κ συλλογικά θα καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να προσφέρουμε στη γειτονιά της καρδιάς μας το καλύτερο δυνατό!
Τέλος θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία σε τρεις κατηγορίες συνεργατών μου οι οποίοι έχουν ενστερνιστεί τις ιδέες του πατέρα μου Βενιζέλου αλλά κ τις δικές μου στηρίζοντας το χώρο με ψυχή, αγάπη & ενδιαφέρον συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην επιτυχία να μπορούμε να δηλώνουμε παρόντες σε αυτό το χώρο για 46 συναπτά σχολικά έτη :

1. Εκείνους τους καθηγητές που στηρίζουν το χώρο για πολλά χρόνια πχ Βασίλης Παπαϊωάννου (26 χρόνια συνεργάτης), Ρία Φιλιπποπούλου (23 χρόνια συνεργάτιδα), Κωνσταντίνος Παπαδάκης (15 χρόνια συνεργάτης) και πολλοί άλλοι που ήρθαν, εργάστηκαν για πολλά χρόνια κ απήλθαν όπως οι Όλγα Καρμανιωλα, η Δημητρα Κουρούτη, Robert Waring κ άλλοι που ενδεχομένως λησμονώ κ ας με συγχωρέσουν.

2. Εκείνες τις καθηγήτριες που υπήρξαν πρώτα μαθήτριες μας κ μετά εντάχθηκαν στο πλαίσιο ως καθηγήτριες όπως πχ Μαριανίνα Τσάκωνα, Μαρία Κάντζου, Νικόλ Νάκε, Πένυ Μίντζια, η Ευαγγελία Κάντζου, η Λιτσα Ρήγκου, η Μενια Ζούκα, η Ελένη Λιάκου, η Μαρία Λαμπροπούλου, κ πολλές ακόμη που πάλι ενδεχομένως ξεχνώ.

3. Εκείνες τις παλιές μας μαθήτριες όπως η Κατερίνα Λιβανού (23 χρόνια) κ η Ελένη Πισσάνου (15 χρόνια) που παλεύουν στο πλάι μου για την αποτελεσματική διαχείρηση, οργάνωση και προγραμματισμό δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους με ψυχή και αυταπάρνηση πολλές φορές! Αποτελούν τον συνεκτικό αρμό αυτής της προσπάθειας καθώς διασυνδέουν αποτελεσματικά εδώ κ χρόνια παιδιά, γονείς, καθηγητές, γραμματείες κ διοίκηση!
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν σκέφτομαι φωναχτά κ δηλώνω χαρούμενος, ευτυχής κ ευγνώμων!
Και όπως έχω πει αυτό που είμαστε σήμερα δεν αποτελεί προσωπική επιτυχία παρά μόνο συλλογική, κ οφείλεται σε όλους εκείνους που έχουν στηρίξει το χώρο για αυτό που προσφέρει τόσα χρόνια…..

Καλή σχολική χρόνια σε όλους!

Με εκτίμηση κ σεβασμό
Νίκος Συμεωνίδης